Papierslag

Naar het gemeentehuis geweest om een aantal documenten op te vragen, deze documenten mogen we vrijdag gaan halen, want ze moeten ondertekend worden door de burgemeester.
Voor de rest druk bezig met alle andere documenten te verzamelen, zodat we in de loop van volgende week naar de notaris kunnen.

Intake bij Het Kleine Mirakel

JOEPIE!! WE ZIJN OFFICEEL ADOPTIEZWANGER!!
Vandaag zijn we op intake geweest bij “Het kleine Mirakel”.
We hebben het draaiboek doorgenomen en kunnen nu aan de papierslag beginnen om ons dossier in orde te maken en hopen dat het OM ons verslag zo snel mogelijk opstuurt naar Kind & Gezin (in principe zou dit ten laatste op 3 november moeten zijn).
We hebben ons op het nippertje nog kunnen ingeschreven voor de Kazachjesdag van zaterdag 29 september.

Vonnis toegekomen

Yesss!!Gisteren was het dan zover!! Wanneer Chris thuis kwam van het werk lag er een briefje in de bus dat er een gerechtstbrief lag te wachten op het postkantoor. Dus vlug naar huis gegaan om dan samen de brief gaan af te halen.'s Avonds nog naar ons mama en papa gereden om Laura haar laatste map te laten kaften en eventjes afscheid te nemen want ze vertrekken voor een aantal weekjes op vakantie. Zij gaan het mooie weer opzoeken.Deze morgen alles doorgestuurd naar Kind en Gezin met de vraag de documenten over te maken aan Het Kleine Mirakel zodat we op intake kunnen.Dus nu is het terug ff afwachten tot we bericht krijgen.

Wachten op het vonnis

Ondertussen zijn we dinsdag en is het slot van onze brievenbus bijna stuk van steeds open en toe te doen om te kijken of er al iets in de bus zit.Vorige week toen we voor de 2de keer moesten verschijnen en ze ons vertelden dat ze dezelfde dag de uitspraak nog zouden doen liep ik echt met mijn hoofd in de wolken. Er werd gezegd dat we waarschijnlijk op het einde van de week, ten laatste in het begin van deze week ons vonnis in de bus zouden hebben.

Natuurlijk ... ik al vanaf donderdag als een bezetene naar de brievenbus aan het lopen. NIKS

Vrijdag. Niets

Maandag NOG Niets

Dinsdag NOG steeds niets :-

woensdag begint het midden van de ... maar langs de andere kant is het ook zo dat de jeugdrechter had kunnen zeggen dat de uitspraak pas binnen 2 weken zou gebeuren en in dat geval hadden we natuurlijk ook niet verder gestaan dan dat we nu staan. Ik denk wel dat iedereen na afloop van een adoptieavontuur kan zeggen dat ze beschikken over een goede portie geduld.

Taart en scampi's eten

Zondag zijn we lekkere taart gaan eten want ons Jana is vorige week 11 jaar geworden en dit moest worden gevierd!Peter Chris die heeft als een echte "kleine" jongen met de "grote" kindjes zitten spelen terwijl ons moeke al de boeken van ons Laura heeft gekaft met van da ellendig doorschijnend plakspul. DANK U MOEKE. ER MOER NOG ÉÉN MAP GEKAFT WORDEN?! Nadien hebben we onze Mats teug naar huis gebracht waar er lekkere scampis op ons aan het wachten waren!

Joepie Laura's "kleine broer" komt logeren

In het weekend is Mats komen logeren ('t petekindje van Chris en Laura haar "broertje") Als Mats is geboren is Laura aan Nonkel Ti en Tante Fie(Mats zijn papa en mama) gaan vragen of zij de "grote zus" mocht zijn.Het is net alsof het gisteren was, maar ondertussen kruipt hij al rond als de beste.

eerste week van het eerste leerjaar

Drukke week achter de rug! Toch weer een hele aanpassing die maand september moet ik zeggen. Terug naar school wil zeggen, opstaan op vaste tijdstippen, gaan slapen op vaste tijdstippen ... en ga zo maar door. Nu wat dat slapen betreft is het niet zo'n probleem, Laura kwam echt wel héél moe thuis, want zo'n een hele dag stil zitten en opletten is vermoeiender dan spelen. Ik stond er echt van te kijken wat ze op een week tijd al hebben geleerd, ni te doen het gaat echt wel ongelooflijk snel.Wat ons voornemen betreft om elke ochtend op hetzelfde uur te vertrekken wel ... mmm dat is iets minder. We komen wel op tijd, dat is zeker niet het probleem. Maar ik neem nog iedere dag onze buurjongen mee naar school en ondertussen heb ik aan de mama al laten weten dat ons uur van vertrek voor volgende week een 30 tal minuten is verlaat, kwestie van ons ritme terug te vinden.

Laura naar het 1ste en D-day!

Gisteren was het stress!! Eerst en vooral voor ons kleine meisje. Allée klein mogen we nu niet echt meer zeggen want nu ze in het eerste leerjaar zit en op de speelplaats van de groten is ook zij wel al héél groot!!Zaterdag hebben we nog samen met onze buren een BBQ gehouden in de straat tot in de late uurtjes en op zondag zijn Laura en de mama samen met Sarah (haar meter) het laatste dagje vakantie gaan vieren. Eerst een wandeling gaan maken in het bos met de Shetlander en daarna eens naar Leuven Kermis. Onze papa die had zijn eerste competitiematch van het seizoen en heeft de schade kunnen beperken. (KFC MEISE - Peutie 1-1). Dus we hadden allemaal onze bezigheden in de hoop dat de tijd sneller zou gaan.Maar noch voor Laura, noch voor de papa of de mama maakte dit ook maar iets uit. De tijd ging tergend langzaam.
Zondagavond om 23u45 sliep ons prinsesje nog niet en om 5u15 riep ze naar beneden: "papa is het nog geen tijd om op te staan en naar school te gaan? Ik kan echt niet meer slapen!!" Uiteindelijk is ze toch terug naar dromenland gegaan en om 7u30 was het net toch iets moeilijker om op te staan als om 5u15.

Zoals een groot meisje wou ze helemaal alleen naar de speelplaats, want alleen de mama’s en de papa’s van de kleuters die gaan mee!! Dus wij hebben onze grote meid aan de schoolpoort afgezet, met haar nieuwe boekentas en hebben glimmend van trots gewuifd tot ze op de speelplaats van de groten was.

Daarna hebben we ons gehaast naar de jeugdrechtbank van Brussel waar het we voor de 2de keer moesten verschijnen. Ik was op van de zenuwen. Gelukkig stonden we als tweede op de rol maar toch hebben we nog meer als een uur moeten wachten voor we aan de beurt waren. Het koppel voor ons was meer als 45 min. binnen waardoor ik aan alles begon te twijfelen. Hadden we wel goed gelezen, hadden we misschien toch nog iets moeten voorbereiden, …. Hoe langer het duurde, hoe rapper mijn hartslag ging en hoe harder Chris begon te zweten, ….
En toen was het eindelijk aan ons . Er werden ons nog een aantal vragen gesteld en ja hoor ...
We werden goedgekeurd voor de adoptie van één buitenlands kindje en de uitspraak zou nog dezelfde dag gebeuren!!!!!!!! Dit wil zeggen dat we tegen het einde van de week of begin volgende week het vonnis in de bus hebben!!

Daarna hebben we dit gevierd met een gezellig etentje!