.jpg)
Gisteren was het stress!! Eerst en vooral voor ons kleine meisje. Allée klein mogen we nu niet echt meer zeggen want nu ze in het eerste leerjaar zit en op de speelplaats van de groten is ook zij wel al héél groot!!Zaterdag hebben we nog samen met onze buren een BBQ gehouden in de straat tot in de late uurtjes en op zondag zijn Laura en de mama samen met Sarah (haar meter) het laatste dagje vakantie gaan vieren. Eerst een wandeling gaan maken in het bos met de Shetlander en daarna eens naar Leuven Kermis. Onze papa die had zijn eerste competitiematch van het seizoen en heeft de schade kunnen beperken. (KFC MEISE - Peutie 1-1). Dus we hadden allemaal onze bezigheden in de hoop dat de tijd sneller zou gaan.Maar noch voor Laura, noch voor de papa of de mama maakte dit ook maar iets uit. De tijd ging tergend langzaam.
Zondagavond om 23u45 sliep ons prinsesje nog niet en om 5u15 riep ze naar beneden: "papa is het nog geen tijd om op te staan en naar school te gaan? Ik kan echt niet meer slapen!!" Uiteindelijk is ze toch terug naar dromenland gegaan en om 7u30 was het net toch iets moeilijker om op te staan als om 5u15.
Zoals een groot meisje wou ze helemaal alleen naar de speelplaats, want alleen de mama’s en de papa’s van de kleuters die gaan mee!! Dus wij hebben onze grote meid aan de schoolpoort afgezet, met haar nieuwe boekentas en hebben glimmend van trots gewuifd tot ze op de speelplaats van de groten was.
Daarna hebben we ons gehaast naar de jeugdrechtbank van Brussel waar het we voor de 2de keer moesten verschijnen. Ik was op van de zenuwen. Gelukkig stonden we als tweede op de rol maar toch hebben we nog meer als een uur moeten wachten voor we aan de beurt waren. Het koppel voor ons was meer als 45 min. binnen waardoor ik aan alles begon te twijfelen. Hadden we wel goed gelezen, hadden we misschien toch nog iets moeten voorbereiden, …. Hoe langer het duurde, hoe rapper mijn hartslag ging en hoe harder Chris begon te zweten, ….
En toen was het eindelijk aan ons . Er werden ons nog een aantal vragen gesteld en ja hoor ...
We werden goedgekeurd voor de adoptie van één buitenlands kindje en de uitspraak zou nog dezelfde dag gebeuren!!!!!!!! Dit wil zeggen dat we tegen het einde van de week of begin volgende week het vonnis in de bus hebben!!
Daarna hebben we dit gevierd met een gezellig etentje!
Zondagavond om 23u45 sliep ons prinsesje nog niet en om 5u15 riep ze naar beneden: "papa is het nog geen tijd om op te staan en naar school te gaan? Ik kan echt niet meer slapen!!" Uiteindelijk is ze toch terug naar dromenland gegaan en om 7u30 was het net toch iets moeilijker om op te staan als om 5u15.
Zoals een groot meisje wou ze helemaal alleen naar de speelplaats, want alleen de mama’s en de papa’s van de kleuters die gaan mee!! Dus wij hebben onze grote meid aan de schoolpoort afgezet, met haar nieuwe boekentas en hebben glimmend van trots gewuifd tot ze op de speelplaats van de groten was.
Daarna hebben we ons gehaast naar de jeugdrechtbank van Brussel waar het we voor de 2de keer moesten verschijnen. Ik was op van de zenuwen. Gelukkig stonden we als tweede op de rol maar toch hebben we nog meer als een uur moeten wachten voor we aan de beurt waren. Het koppel voor ons was meer als 45 min. binnen waardoor ik aan alles begon te twijfelen. Hadden we wel goed gelezen, hadden we misschien toch nog iets moeten voorbereiden, …. Hoe langer het duurde, hoe rapper mijn hartslag ging en hoe harder Chris begon te zweten, ….
En toen was het eindelijk aan ons . Er werden ons nog een aantal vragen gesteld en ja hoor ...
We werden goedgekeurd voor de adoptie van één buitenlands kindje en de uitspraak zou nog dezelfde dag gebeuren!!!!!!!! Dit wil zeggen dat we tegen het einde van de week of begin volgende week het vonnis in de bus hebben!!
Daarna hebben we dit gevierd met een gezellig etentje!
