Kijn als GPS?!

Wij dachten dat het geen enkel probleem ging zijn om naar Brussel (allé ’t is Ukkel) te rijden om dossier naar Annemie en Annick te brengen. Amai hebben wij gezweet. Ik moet eigenlijk zeggen Chris. Chris is vroeger beginnen met werken, om tijdig te kunnen stoppen zodat we tussen 12 en 13u op de afgesproken plaats zouden zijn, maar in zijn haast is hij gevallen met zijn fiets, en zoals ze zeggen een ongeluk komt nooit alleen. Natuurlijk vonden we onze weg naar Ukkel (de Amasade van Kazachstan) niet. Aangezien ik (Katrijn) de GPS van dienst was kan da wel al een keer fout lopen, of beter gezegd, kan de chauffeur al wel een keer fout rijden. We reden wel de juiste richting uit maar eerst een afrit te vroeg, dan een afrit te laat, …
Uiteindelijk zijn we er toch geraakt en hebben alles kunnen afgeven.

Dus nu kunnen we alleen nog WACHTEN!! Het moeilijkste maar spijtig genoeg meest voorkomende woord in het adoptiewoordenboek.
Toch wordt ook alles véél concreter want ons dossier gaat al naar de vertaler en ten laatste binnen 10 dagen moet het afschrift van ons geschiktheidvonnis en het afschrift van het verslag van de procureur (het openbaar ministerie) worden verstuurd naar de Federale Centrale Autoriteit.

Naar Brussel

Vandaag telefoon gekregen met de vraag of wij morgen ons dossier naar Brussel kunnen brengen aangezien hun afspraak op de Ambassade van Kazachstan werd verplaatst naar maandag. Voor ons is dit geen enkel probleem, wij wonen korter bij Brussel als bij Beerse.

Dossier volledig

Gisteren thuisgekomen uit het ziekenhuis en dossier nog eens volledig nagekeken. Gebeld met Annemie om af te spreken om onze documenten binnen te brengen voor de apostilles te laten zetten. Wij gaan maandag ons dossier naar Beerse brengen want dinsdag moeten Anncik en Annemie in Brussel zijn bij de Consul en dan kunnen ze oa ons dossier meenemen om de apostilles te laten plaatsen (plakken).

Geveld door buikgriep

Terug van weggeweest.
Onze documenten zijn verzameld, allé da waren ze eigenlijk al een kleine week nadat we ons intakegesprek hadden gehad. En dankzij de goodwill van onze notaris werden deze documenten voorzien van de nodigen handtekeningen ….

Alleen om ze terug bij HKM te krijgen was het iets moeilijker want mama werd geveld door een vieze buikgriep met al resultaat anderhalve week ziekenhuis, en als enige maaltijd BAXTER. Mmm en lekker dat da was. En daarna mocht ik toch beschuit eten
Voor ons popje was dit eerst niet zo leuk maar we hebben dan van de nood een deugd gemaakt en ze is gaan logeren bij haar vriendinnetjes. “dit was héél leuk mama, de volgende keer als je in het ziekenhuis ligt kan ik terug bij Noor en Merel gaan slapen en ook bij Lore….” ( Euh ik hoop da er geen volgende keer komt!)