.jpg)
Er zijn al 12 weken voorbij sinds ons dossier werd verzonden naar Kazachstan. Hoewel de eerste weken voorbij vlogen, gaat de tijd nu af en toe wel wat langzamer. We hebben eigenlijk geen idee wanneer de telefoon zal gaan. Het ene moment denk je, dat zal wel heel binnenkort zijn, maar op een ander moment kan het voor je gevoel nog wel een paar weken duren. Wij hebben in ieder geval altijd de telefoon bij ons :-)
We proberen maar nergens vanuit te gaan, maar hopen toch dat het telefoontje snel zal komen...
Wij zijn inmiddels meer dan klaar voor het telefoontje en willen heel graag naar Kazachstan en ons broertje!
5 opmerkingen:
Volhouden! Ik weet het dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik sta nog maar net aan het begin van de wachttijd en begrijp nu reeds wat ze willen zeggen met de laatste loodjes wegen het zwaarst. Maar eens dat dat telefoontje er dan eindelijk is, zijn jullie zo vertrokken naar dat broertje.
Grietje
Hallo,
Veel meer dan zeggen 'hou moed'kan ik niet maar eens komt de dag dat jullie je zoontje en broertje kunnen bij jullie hebben! Vrienden van ons hebben ook deze zenuwslopende periode doorgemaakt en zie...Lara is nu bij hen en dan vergeet je al gauw de voorbijgaande periode.;-)
Vele groetjes en dikke knuffel voor Laura,
vanwege de verpleegster die haar geprikt heeft in't UZ...;-)
we kunnen ons dat gevoel nog zo herinneren, dat wachten is vreselijk!! Nog even geduld hé. Trouwens, is jullie dossier naar Astana of Almaty? Uiteindelijk wordt jullie wachten dubbel en dik beloond. En die Kazachse jongens, ... het zijn echte charmeurs hoor ;-)
Groetjes uit Almaty
Ive, Vanessa en Eliott
Ik kan alleen maar zeggen : Precies hetzelfde hier !!! Jouw stukje zou zo in onze blog kunnen staan...
Groetjes van Petra
Tja, we begrijpen het ook hoor, op de duur durf je die gsm niet meer uit het oog te verliezen he, het zou maar eens...
Nog eventjes volhouden en het komt goed!
groetjes vanuit Almaty,
Sigrid en Joeri
Een reactie posten